1 Samodzielny Pułk Łączności 1 Armii Wojska Polskiego był pierwszą tego rodzaju jednostką
szczebla operacyjnego, sformowaną w okresie od kwietnia do maja 1944 roku. Jego zalążkiem był 2 Samodzielny
Batalion Łączności 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych.
Sformowanie pułku powierzono dowódcy 2 Samodzielnego Batalionu Łączności mjr. Wiktorowi
Zaruckiemu, który w dniu 17 maja 1944 roku przekazał jego dowództwo ppłk Romualdowi
Malinowskiemu.
Struktura organizacyjna pułku obejmowała : dowództwo, sztab i duszpasterstwo, batalion telegraficzno-telefoniczny, kompanie kablowo-telegraficzne zmotoryzowaną i konną , kompanię radiową, kompanię ruchomych środków łączności i pododdziały zabezpieczenia.
Zasadniczy sprzęt pułku stanowiły radiostacje typu RAF i RSB, aparaty telegraficzne BODO,
ST-35 i MORSE'A, łącznice i aparaty telefoniczne typu UNA-1, UNA-F1 i UNA-F.
Ponadto w pułku
występowały transportery opancerzone, samochody osobowo-terenowe i motocykle.
|
|
|
|
|
|||||
| Radiostacja RAF | Radiostacja A7B | Radiostacja RBM-1 | Łącznica ŁP-10 | |||||
 |
 |
 |
 |
|||||
| Urządzenie BODO | Aparat ST-35 | Aparat Morse'a | Aparat telefoniczny UNA | |||||
Szlak bojowy pułku wiódł szlakiem działań jednostek polskich głównie 1 Armii Wojska Polskiego. Były to miejscowości: Kiwerc, rejon Dęblina, Żabiniec i podczas forsowania Wisły
przyczółek warecko-magnuszewski oraz przyczółek czerniakowski w Warszawie.
Podczas forsowania Wału Pomorskiego były to Jastrowie, Szwecja, Złotów,
Mirosławiec i Wałcz.
Później Kołobrzeg i podczas operacji berlińskiej 9 maja 1945 roku - Wandliz.
Równocześnie z zabezpieczaniem
działań bojowych żołnierze pułku naprawiali i budowali stacjonarne linie telefoniczne
na wyzwolonych już terenach.
Ostatecznie działania wojenne 1 Pułk Łączności zakończył
4 lipca 1945 roku i rozpoczął przegrupowanie do kraju.
