Radiotelefon bazowy K-1.

    W zasadzie był radiotelefonem bazowym przystosowanym do pracy stacjonarnej. W związku z tym, że nie było jego odpowiednika w wersji mobilnej montowany był dosłownie wszędzie: na garnizonowych węzłach łączności, aparatowniach i nawet na samochodach terenowych. Z uwagi na fakt iż była to konstrukcja lampowa cechował go duży pobór mocy. Zastosowane lampy były to lampy tzw. "złotej serii" z pozłacanymi nóżkami ( np. E88CC itp.) W torze nadawczym moc wyjściową uzyskiwano na lampie GU-50.
   Do 70 lat eksploatowana była w jednostce aparatownia CRDK-4 (centrala radiowa na bazie 4 radiotelefonów K-1). Pozwalała ona na łączenie z systemem polowej łączności stacjonarnej rozmówców ruchomych wyposażonych w radiotelefony. Był to więc początek sieci komórkowych w wojsku.
    Jeżeli podczas pracy z akumulatorów nie były one ładowane (np. w samochodzie terenowym) to praca szybko się kończyła, dlatego w ostatnich latach skonstruowano jego odpowiednik wykonany tylko na tranzystorach - radiotelefon K-1M, który miał mniejszy pobór mocy zasilającej.

 
  Wyposażenie central telefonicznych stacjonarnych i polowych oraz  radiolinii operacyjnych R-404 w te radiotelefony, dawało możliwość nawiązania z nimi łączności z radiotelefonu na samochodzie terenowym i uzyskania dowolnego połączenia na terenie kraju.

W skład kompletu radiotelefonu K-1 wchodziły:
      - blok nadawczo odbiorczy (zdjęcie powyżej),
      - zasilacz sieciowy,
      - zasilacz bateryjny z akumulatora 12V,
      - zasilacz do ładowania akumulatorów 12V,
      - rozwidlenie telefoniczne,
      - kable połączeniowe,
      - mikrotelefon,
      - maszt teleskopowy 10m z odciągami,
      - antena prętowa z przeciwwagą (zdjęcie obok),
      - miernik kontrolny napięcia i mocy wyjściowej w antenie.

 

  Antena radiotelefonu.

 
Dane taktyczno - techniczne :
 - zakres częstotliwości:
      - dolny 78,275 - 77,726 MHz,
      - górny 85,075 - 87,525 MHz,
 - 100 ustalonych fal roboczych ( 00 do 99),
 - moc 25 W,
 - emisja F3 (modulacja częstotliwości),
 - zasięg do 40 km (w ruchu do 10 km),
          - łącze ruchome z blokadą szumów 10 km i bez niej do 18 km,
          - łącze półstacjonarne z blokadą szumów 15 km i bez niej do 25 km ,
          - łącze stacjonarne z blokadą szumów 34 km i bez niej do 40 km  ,
 - zasilanie z zasilacza sieciowego 220V lub bateryjnego (akumulatory) 12,6 V,
 - pobór mocy do 270 W,
        - pobór prądu z sieci - podczas nadawaniu 1,2 A na odbiór 0,9 A ,
        - pobór prądu z akumulatorów - przy nadawaniu 17 A na odbiór 11,3 A  ,
 - praca z mikrotelefonu lub linii zewnętrznej poprzez rozwidlenie radiotelefoniczne,
 - możliwość odbioru lub nadawania 2 zewów o częstotliwościach 2100 Hz i 2280 Hz,
        jeden do operatora radiotelefony drugi przetwarzany na zew induktorowy do abonenta za rozwidleniem,
 - możliwość pracy simpleks lub dupleks (na 2 różnych falach różniących się o 50 numerów),
 - w celu zwiększenia zasięgu łączności praca w systemie tzw. dużej lub małej stacji retransmisyjnej,
 - możliwość pracy z wyłączoną blokadą szumów,  
 - antena prętowa z charakterystyczną przeciwwagą (grzybkiem).
   
      Łącze ruchome.
   
        Łącze półstacjonarne.
   
       Łącze stacjonarne.
   
      Łącze stacjonarne - inny wariant.

Łączności podniesionej anteny na samochodzie terenowym (podczas krótkiego postoju) z umieszczoną na wysokości 30 m anteną na maszcie radiolinii R-404.
   

Lampa radiotelefonu K-1

tetroda IF 860

z tzw. "złotej serii".

 
   

Lampa końcowa radiotelefonu K-1

pentoda GU-50.