1 Pułk Łączności powstał 9 maja
1967 roku w wyniku przemianowania 5 Pułku Łączności. Jednocześnie przejął
on tradycje 1 Samodzielnego Pułku Łączności 1 Armii Wojska Polskiego. 28
czerwca 1967 roku na terenie pułku odbyła się pierwsza przysięga młodego
rocznika a w październiku tegorz roku na budynku sztabu odsłonięto tablicę
nawiązującą do tradycji wojennych i upamiętniającą żołnierzy 1 PŁ poległych
w czasie wojny. Odsłonięcia dokonał płk Kluka, ppłk Adamczak i mjr Rokicki.
W tym samym dniu przecięto wstęgę do nowej sali tradycji, która została urządzona
w bloku szkolnym jednostki. W okresie tym pułk zdobywał swe pierwsze zasługi w
ramach ćwiczeń pod kryptonimami: "LATO-67",
"ODRA-NYSA-69", "WIOSNA-71", CZERWIEC-71", "WISŁA-71"
i "FALA-71".
W 1971 roku na nowego dowódcę pułku zostaje
wyznaczony płk
Stanisław MARKOWSKI.
Pułk miał strukturę batalionową a każdy z 2 batalionów stanowił w zasadzie samodzielny
element zdolny rozwinąć Węzeł Łączności zabezpieczający
łączność Stanowiska Dowodzenia Frontu. Na czas szkolenia środki łączności
specjalnej zgrupowane były w batalionie TI. Występowały w nim jeszcze
kompanie szyfrowa, remontowa, tzw. manewrowa i gospodarcza. Dodatkowo na terenie
koszar pułku funkcjonowała Szkoła Podoficerska żołnierzy zasadniczej służby
wojskowej i 2 samodzielne bataliony: batalion Wysuniętego Stanowiska Dowodzenia
i Kwatermistrzowskiego Stanowiska Dowodzenia. Zasadniczy sprzęt pułku w tym
okresie stanowiły radiostacje R-110M, R-102M i BMZ,R-118BMZ i pierwsze
nowoczesne R-140 i R-137, przenośne R-105d; radiotelefony K-1 wraz z centralą
radiową CRDK-4; sprzęt telefoniczny stanowiły centrale GOŹDZIK i P-198M oraz
centrala automatyczna oraz kable polowe ( TTWK 5x2, TTWK 10x2, PKD 2x2,
PKA i PKL; sprzęt telegraficzny w postaci central CTg-60 (później CTGD-80) i
aparatowni dalekopisowych ADM, a sprzęt specjalny aparatownie szyfrowe,
aparatownie specjalne telefoniczne P-233 wraz z centralami P-243 i telegraficzne
P-227 i później ATgUU. Dodatkowo w pułku eksploatowano aparatownie zdalnego
sterowania AZS-1 i 2, aparatownie dowodzenia AŁCD, wozy dowodzenia R3-Z,
radiolinie R-409, ekspedycje poczty polowej, ekspedycje telegraficzne,
autobusy sztabowe, ruchomy węzeł łączności RWŁ-1, ruchome warsztaty polowe
różnych typów, stacje zasilania SZ-1 i SZ-2 i wiele pomocniczego sprzętu
łączności. Niektóre aparatownie były wytworem myśli i pomysłowości kadry
pułku, między innymi majora Tadeusza Kowalczuka ( np. przełączalnie liniowe ) a rodziły się
one z potrzeby
podczas wielu ćwiczeń w polu.
Nowe zadania operacyjne stojące
przed polskimi siłami zbrojnymi stworzyły konieczność zmian organizacyjnych
wojsk. W związku z tym zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego WP nr 076 z dnia
13 października 1975 roku w okresie od stycznia do końca marca 1976 roku 1 Pułk
Łączności został przeformowany na 2 Brygadę Łączności.